Sabitfikir
Künye | Yazarlar | Giriş Yap

Dosya


Dosya

Kütüphanede Geçen Bir Küçük Prens



Vasat
Toplam oy: 121
Kitapları Kurtaran Kedi, Japonya’nın en önemli yazarlarından Sosuke Natsukawa’nın Türkçeye çevrilen ilk romanı. Roman, konusu itibariyle bir gençlik kitabı gibi görülse de, kitap düşkünü yetişkinler için tuhaf bir nostalji barındırıyor.

Yalnızca kendini kaptırarak kitap okudun diye, görebildiğin dünya da genişleyecek sanma. Ne kadar bilgi depolasan bile, kendi kafanla düşünüp kendi ayaklarınla yürümedikçe her şey sahte, havada ve gelip geçici şeyler olarak kalır.”

 

- Sosuke Natsukawa, Kitapları Kurtaran Kedi

Sosuke Natsukawa, kitapları Japonya’da milyonlar satan bir yazar. İlk kitabı Tanrı’nın Tıbbi Kayıtları’yla coğrafyanın en önemli ödüllerinden Shogakukan Kurgu Ödülü’nü kazanmış; aynı zamanda, yazarlığın yanı sıra doktorluk da yapıyor. Kitapları Kurtaran Kedi yazarın Türkçeye çevrilen ilk kitabı. Romana girmeden önce, çevirmen H. Can Erkin'in yine ustaca bir iş çıkardığı notunu düşmeli.
Rintaro Natsuki, bir kitapçıda büyüyen bir lise öğrencisi. Kısa boylu, gözlüklü ve şişman; sıradan bir genç, bir korku filmi olsaydı bu kitap, o yüksek ihtimalle ilk ölenlerden olurdu. Kendisini kitaplara vermiş bir öğrenci Rintaro, anne babasının ölümünden sonra vaktini dedesiyle geçirmiş, haliyle, kitapçı olan dedesinden okuma alışkanlığı edinmiş. Dedesinden sonraysa, kitapçı kendisine miras kalıyor: Natsuki Kitabevi. Şehrin kıyısında, küçük bir sahaf olan bu yerde, bulunması güç, ticari olarak pek bir beklenti vadetmeyen kitaplar yer alıyor.
Küçük prensin yerine bir kedi
Rintaro, kitapçının içinde otururken bir gün, karşısında bir kedi beliriyor; bu hayali arkadaş, kendisine hem dedesinin yasını unutturacak, hem yalnızlığına derman olacak. Peki ama nasıl?
Kitapları Kurtaran Kedi, kütüphaneler evreninde geçen bir tür Küçük Prens olarak nitelendirilebilir. Şablon olarak bir hayli benziyor Küçük Prens’e; küçük prensin yerini bir kedi alıyor, gezegenlerin yerini kütüphaneler ve yolculuk başlıyor Tekir, kitabımızda bir rehber konumunda ve Rintaro’ya kitaplar arasında geçen bir evrende yol gösteriyor. Amacımız kitapları kötü sahiplerinden kurtarmak... İlk durak, kitapların kapaklarını açmayan, onları sadece süs eşyası olarak gören okur. Üstünde tek bir kırışık bile olmayan binlerce kitabı sadece sahip olma duygusuyla evine dizen bir okuru ziyaret ediyor Rintaro ve Tekir ve sesleniyorlar: “Kitapları kurtarmaya geldik”. Bir diğer okur, kitapları kısaltan ve böylelikle onları birkaç dakikada okunabilir hale getiren bir proje üstünde çalışıyor. “Şu an üzerinde çalıştığım Goethe’nin Faust eseri. Hedefim bunu iki dakikada okunabilir hale getirmek. Fakat bir hayli dişli bir eser.” Rintaro ve Tekir, bu okuru da ikna etmek zorunda.
Küçük Prens’in iş insanının gezegenine gittiği bölümün yerini burada tekelci, kitaplara sadece bir meta gözüyle bakan bir yayıncı alıyor denebilir. Kralın gezegeni, yerini kitapları sahip olmaktan ibaret gören, kitaplarını açıp okumayan bir okur profiline bırakıyor. Tekir ve Rintaro, kitapları bu sahiplerinden kurtarmak zorundalar; işleri hayli zor. Kitap bu yönüyle, biraz öğretici, didaktik görünüyor olabilir. Ama kitabın vaadi, tüm bu bariz okur profilleri ve konu arasındaki gezintinin size sunduğu o nostalji duygusu. Çözmeniz gereken bir metaforlar diyarı bahşetmiyor size. Her şey ortada, vermek istediği mesaj açık. Gençlere daha çok hitap ediyor gibi görünse de, aslında tam da yetişkinlere yönelik yazılmış bir roman. Her yanımızdan bir pop-up’ın fırladığı bu medya ortamında, Kedi’yi okumak eğlenceli bir ara olabilir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Yeni yorum gönder

Diğer Dosya Yazıları

Günlük yaşantıdaki kurallar çoğu zaman, yazılan eserler için de geçerlidir. Zorla gerçekleşen, kendine biçilen rolden fazlası istenen veya aşırıya kaçan her şey güzelliğini yitirir. Şair Eyyüp Akyüz, son kitabı Eskiden Buralar’da, adeta bu bilginin ışığında şiirlerini uzun tutmadan bitiriyor ve akılda kalan mısraları bize yadigâr kalıyor.

 

-Kimsin?

-Anneannemin torunuyum.

 

Divan Edebiyatı, sahibi meçhul bir kavram. Her halükârda 20. yüzyılın başında ortaya çıktığı konusunda bir tartışma yok. İskoçyalı oryantalist Elias John Wilkinson Gibb’in 1900 yılında yayınlanan Osmanlı Şiiri Tarihi kitabında bu kavrama hiç yer verilmez. Hepsi batılılaşma döneminde düşünülen isim alternatiflerinden biridir “Divan Edebiyatı”.

Arap coğrafyasında üretilen roman, öykü ve şiirler son yıllarda edebiyat gündeminde karşılık buluyor. Avrupa başta olmak üzere Batı’da düzenlenen büyük ve uluslararası kitap fuarlarındaki temsiliyetin güçlenmesi, en yeni eserlerin prestijli birçok ödüle değer görülmesinin bu ilgideki payı büyük elbette. Batı’nın doğuyu gördüğü “egzotik göz”le romantize edilemeyecek bir yükseliş bu.

Yirminci yüzyıl başlarında İngiltere genelinde Müslümanlara yönelik hasmane tavırlar öne çıkarken, İslam’ı seçenlerin sayısında da gözle görülür bir artış söz konusudur. İslam’la müşerref olan bu şahsiyetler, yeri geldiğinde İslam dünyasının savunucuları olarak da önemli faaliyetlerde bulunmuşlardır.

Kulis

Bir Rüya Gibi Dağılacak Olan Hokkabazlar Dünyasında Yaşıyoruz

ŞahaneBirKitap

Kaan Burak Şen, yavaştan genç yazar olarak anılmanın sonuna doğru geliyor; Mutlu Kemikler üçüncü kitabı… Kafası bir hayli tuhaf. Şimdilerde bir roman yazdığı da söyleniyor, fakat öncesinde belirtmekte fayda var: Mutlu Kemikler öykü derlemesi henüz çıktı, pek başka bir kitaba benzetilecek bir havası da yok bu kitabın.

Editörden

Tıp ve edebiyat ilişkisi, tıbbın insanla olan ilişkisi gibi tarih boyunca şekil değiştirmiş, her dönem yeni yaklaşımlarla genişlemiştir. Tıbbın tarihi, insan acılarının da tarihidir aslında. Edebiyatın içinde kapladığı yer, diğer bilim dallarından hep daha büyük olmuştur tıbbın.