Sabitfikir
Künye | Yazarlar | Giriş Yap

   

Şahane Bir Kitap


Şahane Bir Kitap

Korkunun tersinde, bütün anlatıların sonunda…



Şahane
Toplam oy: 1565
İsmail Güzelsoy
Doğan Kitapçılık

“Rab dedi, renk olsun ve karanlığa yayılsın. Ve renk oldu. Rab dedi: Bu iyidir, bundan memnunum; başka renkler de olsun ve yeri göğü doldursun. Her şeyin üzerinde bir sır olsun ve ona renk ismini verin bundan böyle. Ona biat edin. O, karanlığın telkin ettiği korkularınızdan mahfuz eylesin sizi. Ve karanlık türlü çeşit renklerle doldu. Öyle ki yaratılan her şey ve her vaziyet bu sırr-ı esrar-ı mübarek ile örtüldü. Rab renklerin iyi olduğunu gördü ve onları karanlıktan ayırdı.” Değil Efendi’nin renk ve korku meselinin girizgahından olan bu küçük alıntı ki koca bir romanın belki de ana izleğine dair ilk ipucu... Değil Efendi, yani “Kendisi dünyanın gelmiş geçmiş en renkli ve en mütevazı meddahı(ya da kendi deyimiyle meselperdazı)”, şey ve hiç, renk ve karanlık üzerine açtığı sözü büyüleyici bir meselle taçlandırıyor çünkü... İsmail Güzelsoy, son romanı “Değil Efendi’nin Renk ve Korku Meselleri”nde; şey ve hiç, renk ve karanlık nasıl ki aynı anda hem birbirinin zıddı hem de kapsayıcısıysa; geleneksel anlatı ile postmodern anlatım biçimlerini öyle kaynaştırıp, yepyeni bir hikaye evreni koyuyor önümüze. Yazarın bu beşinci romanı için postmodern bir mesel diyebilir miyiz öyleyse, kim bilir, belki de...

İsmail Güzelsoy’un bir önceki romanı “Sincap”tan tanıdığımız mecburi kalpazan Sincap ve şair İskender Sof’u Iğdır’a giden trende buluyoruz bu sefer. Daha doğrusu Değil Efendi, lafı ilk oradan alıyor ele. Karısı, yayımcısı ve en iyi dostu tarafından ihanete uğrayan, tek suçu solculuk olan ve işte bu geniş kapsamlı suçtan dolayı ölümün bir adım gerisinde yaşayan şairimiz, ülkeyi terk etmek için Sincap kılavuzluğunda Iğdır’a gitmektedir. Üstelik bu son derece dürüst, insansever, iyi yürekli, duygusal, mavi gözlü, dalgalı saçlı solcu şair bize bir yerlerden, belki gönlümüzün ta içinden, fena halde tanıdık gelmektedir. Hikayemiz ilerledikçe de bu türden bir şair imgesinin İskender Sof’un varlığında cisimleştiğini, derinleştiğini hissederiz.

Değil Efendi’nin ağzından dinlediğimiz bu meselde bir polisiye tadı da yok değildir hani. Karakış yüzünden Ankara’yla ve bütün dünyayla iletişimi kesilen Iğdır’da, Mit ajanı Osman peşine düşer İskender’in, sırlarla dolu olağanüstü  bir adam olan Ahund, onun  “hilkat şahanesi” olan, öbür dünyanın görünmeyen renklerini bu dünyaya aktaran torunu Nuh ve elbette Sincap ne kadar koruyabilecektir kahramanımızı?  Bir de bütün bunlara şehrin sokaklarında kol gezen vampir, kafayı Nuh’un gemisine takmış, sağı solu belli olmayan yarı deli Adalet Hanım ve şairimizin gönlünü çalan Selvi eklenince, işler içinden çıkılmaz bir hal alacaktır elbette.

Hayatımızın renkleri niye solar?
Bütün bunlar bir yana İskender Sof çocukluğundan beri renkleri görememektedir. Ancak Iğdır’a geldiğinde Ahund’un torunu Nuh’un olağanüstü renkleriyle açılır gözleri. Değil Efendi’nin de dediği gibi renkler karanlığın telkin ettiği korkularımızdan korur bizi korumasına da, karanlığın telkinleri ağır bastıkça İskender Sof’un hayatında, ihanetler, sebepsiz intikam alma duyguları, hırslar yapıştıkça paçasına renkler silinivermektedir gözlerinin önünden. Yasaklı şairimiz bu şehre geldikten sonra anlar ki, o korktukça renkleri de kaybetmektedir. İşte kendine dair bu keşifle, kahramanımız misafir olduğu Ahund’un olağanüstü evinde korkuyu araştırmaya başlar. Hayatını korkuyu araştırmaya adamış Ahund’un dedesinin hatıratı yol göstericisi olur. Önce korkunun iyi bir dürtü olabileceğini keşfeder şairiniz bu hatırat sayesinde: “dünyadaki bütün kötülüklerin kaynağı olarak korkuyu görmek” ile “ korkusuzluğumuzun kötülüğe sebebiyet vermesi” arasında kalır.  Ve nihayetinde korkunun tersinin ne olduğunu anlayabilirse eğer, korkuyu da anlayıp ondan kurtulabilecek duruma geleceğini anlar. İyi ama korkunun tersi nedir? İşte bu sorunun cevabı “Değil Efendi’nin Renk ve Korku Meselleri”nin de sonuna vardıracaktır bizleri.

Romanın bir yanıyla nefes nefese süren, çok iyi kurgulanmış bir macera romanı olduğunu da düşünerek, sonunu daha fazla açık etmeyeceğim. Ancak yazarın kahramanlarına kıyamadığını, bu bağlamda dünyanın ve zamanın kıydığı düşünce ve yaşam şekillerine dair etkileyici bir ağıt olarak bittiğini belirteceğim sadece. Özellikle de bu topraklar üzerinde bin yıllardır süregelen ve özellikle son elli yıldır büyük bir hızla yitirdiğimiz sözlü anlatım geleneğine dair bir ağıt. Ancak ağıt derken öyle fazla ağır, ağdalı bir atmosfer de gelmesin aklınıza. “Değil Efendi’nin Renk ve Korku Meselleri”nin çoğu yerinde okura kahkahalar attıracak denli güçlü, incelikli bir mizahi damar da var. İsmail Güzelsoy’un diğer çalışmalarından da çok iyi tanıdığımız o zengin damar...

“Değil Efendi’nin Renk ve Korku Meselleri”, haftanın şahane kitabı elbette ya, bu yılın da en şahane kitaplarından biri olacağından hiç şüphem yok!     

Yorumlar

Yorum Gönder

Yeni yorum gönder

Diğer Şahane Bir Kitap Yazıları

Kaan Burak Şen, yavaştan genç yazar olarak anılmanın sonuna doğru geliyor; Mutlu Kemikler üçüncü kitabı… Kafası bir hayli tuhaf. Şimdilerde bir roman yazdığı da söyleniyor, fakat öncesinde belirtmekte fayda var: Mutlu Kemikler öykü derlemesi henüz çıktı, pek başka bir kitaba benzetilecek bir havası da yok bu kitabın.

Yazının başlığı da methiye cephesini epeyce açığa çıkarıyor ama en sonda ulaşmam gereken yargıyı en başa taşıyarak atayım ilk adımı: Türkçe yazılan ya da Türkçeye çevrilen kalburüstü bütün tarihî romanları okuduğunu varsayan, kendisi de az çok ilgi görmüş hacimli üç örnekle bu alana katkıda bulunan biri olarak, bugüne dek Moğol Kurdu’ndan daha iyisine rastlamadım.

Ölmek ve gülmek kelimeleri yan yana çok da gelmez. Belki fonetik olarak ya da bir şiirin kafiyesi olduğunda yakalanan uyum kulağa hoş gelse de ölüm ne olursa olsun acı verir insana. Gülecek yanını bulmak zordur ölümün. “Sen adamı öldürürsün” diyerek kahkaha atarken bile güldürmek ve öldürmek aynı cümlede geçti diye kısa süreli bir sarsıntı geçirdiğimiz olur.

Mehmet Akif’in seciyesini en çok şu üç şey inşa etti der Mithat Cemal Kuntay: Kur’anlı ev, pehlivanlı mahalle, müspet ilimli mektep. Bu üç dayanağı anlamak, Türkiye’nin ve şiirin zeminine dair iyi bir fikir verecektir. Akif’te tarih kültürel bir miras değil. O bunu çok erken zamanda anlıyor ve Namık Kemal’in korktuğu varoluş krizinin ortasında kendisini buluyor.

Reenkarnasyon, tarih boyunca birçok coğrafyada bazı farklılaşmalarla olsa da kendisine yer buldu. Dilimize de ruh göçü adıyla aktarılan bu kavram, ruhun bir bedenden diğerine geçerek varlığını sürdürdüğüne dair bir inanç.

Kulis

Bir Rüya Gibi Dağılacak Olan Hokkabazlar Dünyasında Yaşıyoruz

ŞahaneBirKitap

Kaan Burak Şen, yavaştan genç yazar olarak anılmanın sonuna doğru geliyor; Mutlu Kemikler üçüncü kitabı… Kafası bir hayli tuhaf. Şimdilerde bir roman yazdığı da söyleniyor, fakat öncesinde belirtmekte fayda var: Mutlu Kemikler öykü derlemesi henüz çıktı, pek başka bir kitaba benzetilecek bir havası da yok bu kitabın.

Editörden

Tıp ve edebiyat ilişkisi, tıbbın insanla olan ilişkisi gibi tarih boyunca şekil değiştirmiş, her dönem yeni yaklaşımlarla genişlemiştir. Tıbbın tarihi, insan acılarının da tarihidir aslında. Edebiyatın içinde kapladığı yer, diğer bilim dallarından hep daha büyük olmuştur tıbbın.