Sabitfikir
Künye | Yazarlar | Giriş Yap

Dosya


Dosya

KuşBakışı // Armağan Tunaboylu'nun masasından




Toplam oy: 389

Elinize aldığınız romanın bir köşesinde onun “Bir Metin Çakır polisiyesi” olduğu yazıyorsa merakınızı her zaman diri tutacak, temposu hiç düşmeyen, çoğunlukla kahkahalar atarak okuyacağınız bir polisiye okumaya hazırsınız demektir. Kendisine böylesine alışmışken, Metin Çakır bir ara bizleri korkutmuş, ancak beşer yıl arayla görüşebilmiştik. Ama Armağan Tunaboylu’nun kapısını çaldığımızda, yeni bir “Metin Çakır polisiyesi”nin müjdesini de almış olduk.

 

 

 

(Fotoğrafı büyütmek için tıklayınız.)

 

İşte bu masadan çıkmış bir metin. Armağan Tunaboylu’nun halen üzerinde çalıştığı, Metin Çakır’ın beşinci macerası olacak “Park Cinayetleri”nden tadımlık bir bölüm:


O güzelim koltuğumdan kalkıp kızların önünde volta atıyorum. Hepsi yusufçuk atıyor. “İçerideki lombak da kim?” Cevap olarak bol elektrikli bir hava, havada elektrik kıvılcımları uçuşuyor, cızt mızt yapıyor ama ses seda yok. Falçatanın hâlâ elimde olduğunu fark ediyorum. Allah’tan konuşurken çokça elimi kolumu sallamıyorum. Yoksa birkaç sermayeyi daha emekliye ayırırdım istemeden.


Aynı soruyu tekrarlıyorum aynı cevabı alacağımı bile bile. Aynı cevabı alıyorum. “O zaman…” diyorum, “ben de gider kendisine sorarım. O da sizin gibi sesini çıkarmazsa kulaklarıyla başlarım budamaya.”


Bir anda kıyamet kopuyor. Kızlar ayağa fırlayıp bağrışıyorlar: “Ağbi hayır… Ağbi n’olur… Ağbi elini ayağını öpeyim… Ağbi sakın ha…” Demin ağlayarak odaya kapanan Fulya koridora çıkmış: “Cesedimi çiğnemeden geçemezsin,” diye ağlıyor. Ablavut biliyor ki cesedini çiğnemem hiç de problem değil. Ama bütün kızlar elimi ayağımı tutup ağlayıp zırlamaya başlayınca duruyorum. Ben durunca sessizlik oluyor, etrafımdan bir metre çekiliyorlar. Büşra çekingen bir halde çıkıyor ortaya: “Ağbi bu çocuk göstericilerden, polis kovalayınca mahalleye kadar kaçtı, mahallenin erkekleri de onları sopalarla kovalayınca kendini can havlıyla buraya attı. Başta çık mık dedik ama çok korkmuştu, sonra acıdık burada kalmasına izin verdik. Zaten olaylar yüzünden kaç gündür tek müşteri gelmiyor. Kaldı burada. Biz de bakıyoruz.” Sanki matah bir şey yapmışlar gibi birbirlerine bakıp sırıttılar.


Gene ayağa kalkıp sessizliği sağladım: “Ulan antinler, süt verip besleyeceğiniz kedi yavrusu mu bu? Bakıyorlarmış. Ulan sizin kendinize bakacak haliniz yok. Benim sayemde şurada iş tuttunuz da eliniz ekmek tuttu.”

 

 

 

 


 

 

 

Fotoğraflar: Pelin Ulca

 

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Yeni yorum gönder

Diğer Dosya Yazıları

Günlük yaşantıdaki kurallar çoğu zaman, yazılan eserler için de geçerlidir. Zorla gerçekleşen, kendine biçilen rolden fazlası istenen veya aşırıya kaçan her şey güzelliğini yitirir. Şair Eyyüp Akyüz, son kitabı Eskiden Buralar’da, adeta bu bilginin ışığında şiirlerini uzun tutmadan bitiriyor ve akılda kalan mısraları bize yadigâr kalıyor.

 

-Kimsin?

-Anneannemin torunuyum.

 

Divan Edebiyatı, sahibi meçhul bir kavram. Her halükârda 20. yüzyılın başında ortaya çıktığı konusunda bir tartışma yok. İskoçyalı oryantalist Elias John Wilkinson Gibb’in 1900 yılında yayınlanan Osmanlı Şiiri Tarihi kitabında bu kavrama hiç yer verilmez. Hepsi batılılaşma döneminde düşünülen isim alternatiflerinden biridir “Divan Edebiyatı”.

Arap coğrafyasında üretilen roman, öykü ve şiirler son yıllarda edebiyat gündeminde karşılık buluyor. Avrupa başta olmak üzere Batı’da düzenlenen büyük ve uluslararası kitap fuarlarındaki temsiliyetin güçlenmesi, en yeni eserlerin prestijli birçok ödüle değer görülmesinin bu ilgideki payı büyük elbette. Batı’nın doğuyu gördüğü “egzotik göz”le romantize edilemeyecek bir yükseliş bu.

Yirminci yüzyıl başlarında İngiltere genelinde Müslümanlara yönelik hasmane tavırlar öne çıkarken, İslam’ı seçenlerin sayısında da gözle görülür bir artış söz konusudur. İslam’la müşerref olan bu şahsiyetler, yeri geldiğinde İslam dünyasının savunucuları olarak da önemli faaliyetlerde bulunmuşlardır.

Kulis

Bir Rüya Gibi Dağılacak Olan Hokkabazlar Dünyasında Yaşıyoruz

ŞahaneBirKitap

Kaan Burak Şen, yavaştan genç yazar olarak anılmanın sonuna doğru geliyor; Mutlu Kemikler üçüncü kitabı… Kafası bir hayli tuhaf. Şimdilerde bir roman yazdığı da söyleniyor, fakat öncesinde belirtmekte fayda var: Mutlu Kemikler öykü derlemesi henüz çıktı, pek başka bir kitaba benzetilecek bir havası da yok bu kitabın.

Editörden

Tıp ve edebiyat ilişkisi, tıbbın insanla olan ilişkisi gibi tarih boyunca şekil değiştirmiş, her dönem yeni yaklaşımlarla genişlemiştir. Tıbbın tarihi, insan acılarının da tarihidir aslında. Edebiyatın içinde kapladığı yer, diğer bilim dallarından hep daha büyük olmuştur tıbbın.