Dosya Arşivi
Dosya // En çok okunanlar
Real Madrid-Galatasaray maçının olduğu akşam "akilinsanlar"ın 63 kişi olduğunu öğrendiğime, dokuzuncu dakikada 
Ronaldo’nun attığı golden daha çok şaşırmıştım. Oysa takip edemediğim çalımlarıyla Ronaldo’nun gollerine de, mecazi anlamda bize atılan gollere de alışıktım.
Hayatın diğer alanlarına sızan rekabetçi ruhtan edebiyat da payını alıyor şüphesiz. İyi yazarların birbirleriyle yarıştıklarını, alanlarında zirveye yerleşmek istediklerini düşünmek pek zor değil. Fakat sevginin gücünü arkasına almayı başaran bazı dostluklar, bu rekabetçi ruhtan da sıyrılıyor. İşte, aralarında arkadaşlık bağı bulunan yazarlar:
Chuck Palahniuk ve William Burroughs, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin uzayan “şüpheli yazarlar” listesine eklenen yeni isimler. Marquis de Sade, Philip Roth, Noam Chomsky ve Robert Fisk gibi önemli isimleri de içeren bu liste, gittikçe Katolik Kilisesi’nin Index Librorum Prohibitorum’una (Yasaklı Kitaplar Listesi) benzemeye başladı.
Günlük hayatın koşuşturmacası içinde kitap okumaya ayırabildiğimiz zaman git gide kısalıyor. Hele ki kalınca bir romanı okumak eskisine göre çok daha fazla vaktimizi alıyor, hatta kimi zaman uzun bir hikayeyi takip etmekte zorlanıyoruz ve kitabı ne yazık ki yarıda bırakıyoruz.
Orhan Kemal benim çocukluğumdur. Cümle budur, aslında gerçek de budur. Tam Orhan Kemal’i okumaya başlamışken o gidiverdi. Çocuklukla ilkgençlik arası hayli kitabını okumuştum yine de, onu sevecek ve hayran olacak kadar zaman tanımıştı bana. O zaman da büyük yazardı şimdi de büyük yazar. Tanıdıkça daha büyük yazar, ben büyüdükçe o da büyüdü gözümde.
Çeviri edimi, ideolojiden ayrılamaz. Çevirmen, bir metni bir dilden ötekine taşırken kişisel, toplumsal, kültürel, düşünsel, bağlamsal ve belki de tüm bunları içeren ideolojik temellerden etkilenir. Bu etkilenme hem bilinçli hem de bilinçsiz gerçekleşir ve sonucunda, yeni bir bağlama ve kültüre yerleştirilmiş bir erek metin ortaya çıkar.
Türkiye’de her şeyde olduğu gibi, yayıncılıkta da ekonomik, bürokratik, kültürel, siyasi pek çok sorundan bahsetmek mümkün; ama bu sorunlar, yayıncılar dahil kimin umurunda. Sanırım burada herkes şikayet etmekten ve dinlemekten yorulmuş; bir şeylerin değişmesi için küçük de olsa bir şeyler yapmak, çözümler üzerine düşünmek gerek.
Kimi zaman bir oturuşta okuyup bitirdiğimiz kitapların yazılması yıllar almıştır, kimi zamansa uzun süre yanımızdan ayıramadığımız kitaplar sandığımızdan çok daha kısa sürede yazılmıştır. Bir kitabın yazılma süresi çoğu zaman uzunluğuyla doğru orantılı görülse de durum her zaman bu yönde olmayabilir. Peki o çok severek okuduğumuz romanlar ne kadar sürede yazılmıştır dersiniz?
Konu entelektüalite olduğunda hemen hepimizin olduğumuzdan iyi görünmek istediği aşikar. Öyle ki kimi zaman alakamız olmayan konularda bile fikir beyan edip ilgimiz olmayan konularda gülümseyerek kafa sallıyoruz. Bu elbette insan doğasının bir sonucu ve son derece normal. Ne de olsa hepimiz içinde bulunduğumuz topluluk tarafından kabul görme ve onaylanma eğilimindeyiz.
