Arşivi
Kimi zaman romanlar hayata benzemekte oldukça ısrarcı. Hayli umutlu ve serüvenci başlayıp sıradan ve izsiz biten hayatlara. Konularıyla değil kurgularıyla. Uyandığında, Amerikalı yazar Hillary Jordan'ın Türkçeye çevrilen ilk, yazarlık serüveninin ise ikinci romanı.
Kadim Mısır mezarlarından toplanmış kutsal andaçlarla dolu bir yatak odasında gece vakti gerçekleşen saldırının ardından kan içinde ve baygın halde yatan bir adam bulunur.
Umudumu bağırsaklarımda taşıyorum. Bir peri kızı gibi yumuşak ve bir peri kızı gibi sert. Güzel siyah, güzel kahverengi. Gökkuşağına öykünen bir tenyanın içinde kaydığı bağırsaklar. Aşağılanan bir varlığa tüm zamanını geçirebileceği bir eğlence parkı sunduğum için gurur duyuyorum. Düğününde ağlayarak dans edeceğim. Muhtemelen anadan doğma gideceğim. Kabuğumu yeni terk etmiş gibi temiz.
Yapışkanlık alışkanlık yaptı mı, dikkat sarf ettiğiniz her anlam sizi telaşlandırır, ruhunuzda kuyu kazar. Sebepsizlik, hastalıktır çünkü. Takılıp kalır, varoluşunuzun mimarı ile mühendisi arasında tercihe gidememenin acısıyla simyanın efsanelerinde sürüklenir, kaybolursunuz. Akıl fezası, bilgi cezası barındırmakla mükelleftir.
“Yüzü güçlü –çok güçlü– bir kartal gibiydi; ince burnunda yüksek bir kemer, tuhaf bir şekilde kemerli burun delikleri vardı; alnı azametle kubbeleniyordu ve şakaklarındaki saçlar seyrekti, ama başka yerlerde boldu. Kaşları gürdü, burnunun üzerinde neredeyse bir araya geliyorlardı ve kendi gürlükleri ile kıvrılıyor gibiydiler.
Bu ay neşeli bir tema peşinde ilerlemeyi hayal ederken, benim kelebek, tabii gene beni dinlemeyip kendi istediği konuya konuverdi.
1997 yılından bu yana gazetecilik yapıyor. Evrensel, Referans, Radikal gazetelerinde çalıştı.
Hikaye bulamayan dizi yapımcıları için edebiyat dünyası okyanus gibi hiç kuşku yok ki. Üstelik, Türkiye gibi ‘telif hakları’ meselesinin çok da dert edilmediği bir memlekette özellikle dünya edebiyatının bir tür ‘yağma’ya tabi tutulup; hikayelerinin yerelleştirilerek dizi haline getirilmesi vaka-i adiyeden sayılıyor artık.
“Bir gün arkadaşlarla oturduk ve 'Herkesin yayınevi var, bizim neden olmasın?' dedik. O arada, 'Piyasada yayınevi eksiği var, tarihsel bir görev üstlenip yayın dünyasını şahlandıralım!' şeklinde görüş bildirenler de oldu.”
