Arşivi
Bir ait olma-sahip olma hesabı yapılıyorşehirde. Paylaşma kavramı matematiksel bölme marifetiyle açıklanıyor. Ağacın adı yok, sayısı var. Sokakta kaç kişi var? Evde kaç kişi var? Sizde kaç çocuk var? Azınlıklar, çoğunluklar, bölücüler, ayrımcılar var. Bir elin nesi, iki elin sesi var. Atılmış milyonlarca tweet var. Sayısal devrim var. Bindokuzyüzler geçmiş demek, ikibinyirmiüçler gelecek.
Ömürlerinin merkezine siyasi saflaşmayı almadılar, apolitiklikle suçlandılar. Aslında sivilleştiklerini hiç düşünemedik. Eski nefretlere, köhnemiş söylemlere, düşmancıl politik sınıflara yüz vermediler diye siyaseten ilgisiz sandık onları. Hep yargıladık: Tek dertleri internetti, ah bu nesil ne olacaktı, nasıl kurtaracaktık bunları...
Bilgisayar ortamında oluşturulan modeli, kompozit malzemeler ve abs plastik kullanarak, püskürtme sistemiyle katman katman üreten 3 boyutlu yazıcılar, gerçekten de bir mühendislik harikası. Bu müthiş icat, sanatçı Tom Burtenwood'a da ilham vermiş olacak ki, Burtenwood, 3 boyutlu kitap üretmeye karar verdi.
Pek çoğunuz onu John Lennon'ın kendine has, ele avuca sığmaz eşi olarak tanıyor olabilirsiniz. Aynı zamanda bir müzisyen ve sanatçı olan Yoko Ono’nun, yaklaşık 50 yıl önce yayımladığı bir de kitabı vardı: Grapefruit.
Kaç gündür yazmakla yazmamak, yazmak ama nasıl yazmak sorusuyla boğuşuyorum. İki ”uyduruk” roman yazdım. Yıllardır gazete, dergi “köşe”lerinde yazıyorum ama böyle neyi nasıl yazacağımı bilmediğim günler yaşamadım. Gündemimiz malum, e ben de malumunuzum. Çoğunlukla burada tatlı sert yazdım. Sağ gösterip sol vurdum sandım.
