Dosya Arşivi

Edebiyatçıların yazı yazarken kullandıkları kalemler, kağıtlar, daktilolar konusunda zaman zaman oldukça seçici oldukları bir gerçek. Kimisi buna fetiş diyor, kimisi takıntı, ancak kullandıkları bu araçlar sayesinde büyüleyici eserler ortaya çıkardıklarını da kabul etmek gerekir. Edebiyat dünyasının önemli isimlerinden bazılarının kullandıkları araç gereçlere bir göz atmaya ne dersiniz?

Nereye gitseniz şu konuda bir fikir birliği var: İktidar yaşam alanlarını tek tek daraltıyor. Tek devlet, tek millet, tek din, tek bayrak ilkesi şaka değil. Hayatı kuşatan bir ilke. Tek bir görüş, tek bir yaklaşım 'norm'u belirliyor bu anlayışta. O tek perspektifin dışında kalan her şey ya marjinal addediliyor, ya sapkın ya ideolojik ya da terörist.

Batı’da romancılık dünyasında “özkurgu” sesleri yankılanıyor. Özkurgu ilk olarak 1970’lerde Fransız yazar Serge Doubrovsky’nin kendi romanı Fils’i tanımlamak için kullandığı bir terim.

Günlük ritüeller dendiğinde kimimiz her sabah aynı saatte kalkmayı anlıyor, kimimiz evden muhakkak sağ ayakla çıkmak gibi daha çok takıntıya yaklaşan şeyleri. Bazı ritüellerin yaratıcılıkla bir bağı olduğu ve ritüelleri uygulamanın yaratıcılığı tetikleyebileceği de son yıllarda sıkça gündeme gelen iddialardan.